BITS : MMXIII

บันทึกสิ่งที่ได้จากการไปฟังและไปทำ

01
เราไม่สามารถทำให้ทุกคนพอใจในงานออกแบบของเราได้
เพราะความพอใจเป็นเรื่องส่วนบุคคล 
ที่อิงกับประสบการณ์ ความรู้ และอื่นๆอีกมากมาย
คงเหมือนกับเรื่องความงาม 
ที่ไม่สามารถจะให้งามตรงใจทุกคนบนโลกได้

แต่กับงานออกแบบที่จะต้องใช้โดยคนหมู่มาก
โดยที่มีคนกลุ่มน้อยคอยตัดสินใจ (ลูกค้า)
เรายังจะใช้ความคิดแบบนี้ได้อยู่หรือ

ถ้าอิงกับย่อหน้าบนสุด การที่งานออกแบบจะประสบความสำเร็จ
คือลูกค้ายอมรับ และซื้องาน 
คือสามารถทำให้ลูกค้าชอบ และพอใจได้
แต่ความพอใจนั้นอาจไปไม่ถึงผู้ที่ไม่มีอำนาจตัดสินใจ
แต่ต้องใช้ผลงานนั้น และใกล้ชิดกับมันมาก

แล้วถ้ามันเป็นกรณีที่ลูกค้าชอบมาก แต่คนที่ใช้ไม่ชอบมากๆ
ผลที่ตามมาคือคำด่า และ การต้องอดทนใช้ไป เพราะไม่มีทางเลือก
แน่นอนคำด่าต้องมี และมาคู่กับงานออกแบบ
ซึ่งคำด่าเหล่านั้นก็อาจจะมีทั้งโดยอารมณ์ 
และโดยเหตุผลที่นำไปปรับปรุงงานได้ 
ก็เป็นเรื่องปกติ

แต่การที่ผู้ใช้ไม่มีทางเลือกนี่มันเหมาะสมหรือไม่
การที่ต้องยอมทนใช้งานออกแบบนั้นๆไปจนชินไปเองมันดีหรือเปล่า
หรือมันเป็นหน้าที่ของดีไซเนอร์ที่ต้องทำงานให้หนักขึ้น
เพื่อที่จะตอบโจทย์ได้ทั้งลูกค้าที่มีอำนาจการตัดสินใจ
และผู้ใช้ที่ไม่มีอำนาจการตัดสินใดๆ
หรือการทำแบบที่เป็นอยู่มันดีแล้ว
ด้วยตรรกะที่ว่าเราไม่สามารถทำให้ทุกคนพอใจได้
ผมเองก็ไม่รู้

02
Four elements of branding
Color, form, typeface and key visual

03
Typeface works like a smell.

04

Multi language typeface
เป็นอะไรที่ระเบิดหัวมากๆ

ในสังคมที่มีคนหลากเชื้อชาติ 
ภาษาที่ใช้ก็มีหลายแบบตามไป
และยังไม่มีการใช้ภาษาเดียวร่วมกัน
ถึงมีภาษาทางการก็ไม่ได้หมายความว่า
คนทุกคนจะรู้ภาษานั้นๆ
การสื่อสารย่อมยากกว่าประเทศที่มีแค่สองภาษาแน่ๆ
แต่ในความยากและซับซ้อนนั้นก็มีความท้าทายอยู่มาก
(ในอนาคตคงสนุกกว่านี้ตอนเปิด AEC ไปแล้ว)

วิทยากรไม่ได้พูดถึงการทำให้มันเป็นกลาง
หรือ simplify หรือ ทำให้มัน universal เลยแม้แต่น้อย
แม้ถูกถามเค้าก็เหมือนจะบอกว่าการทำแบบนั้นมันไม่เวิร์ค
และไม่สามารถสื่อสารได้ดีเท่า

ฉะนั้นโอกาส หรือความเป็นไปได้ในการ สร้างสรรค์คือ
ให้ความสำคัญกับทุกภาษา แต่สร้างความสัมพันธ์, ความกลมกลืน
ให้กับมันในงานออกแบบ โดยผ่านกระบวนการการทำความเข้าใจ
ในแต่ละภาษาลงลึกไปถึงระบบการอ่านเขียน ไม่ใช่แค่เพียงออกแบบ
ภาษานึงเป็นหลักแล้วเอาไปใช้กับอีกแบบ

แค่วิทยากรถอดรหัสแต่ละภาษาออกมาให้ดูก็ตะลึงแล้ว
พอเห็นความเป็นไปได้ในการผสมผสานมันแล้วยิ่งตะลึงเข้าไปใหญ่
เพราะมันเป็นโจทย์ที่ยังไม่มีใครทำออกมาชัดเจน 
เป็นพื้นที่ที่น่าสนใจมากๆ
และเวิร์คช๊อปก็สนุกดี

05
การออกแบบ font ที่เอาไปใช้จริงๆแบบแมสมันไม่ได้มี 
element ให้เล่นได้มากขนาดนั้น
ฉะนั้นอะไรที่นามธรรมมากๆก็ต้องถูกย่อยและแปลงเป็น
element ที่ simple มากๆอยู่ดี 
ฉะนั้นคิดว่าการออกแบบ font น่าจะสำคัญที่การหา 
metaphor ที่เรียบง่าย (แปลงเป็น element ง่าย)
ที่ลงตัวกับโจทย์ แล้ว represent มันออกมาด้วย 
element ที่เรียบง่ายที่สุด
(ที่เหลือคือการปรับดีเทลและ consistency ซึ่งตรงนี้
ไม่เคยทำถึงซึ่งอาจจะเป็นส่วนที่ยากกว่าก็ได้)

แต่มันก็ชัดเจนดีนะ

06
ความรู้เรื่องประวัติศาสตร์ของศาสตร์ที่จะออกแบบ
จะช่วยคุณได้อย่างมหาศาล
จริงๆอันนี้ก็พอจะรู้อยู่บ้าง แต่วันนี้ก็ย้ำ
ความคิดนี้ลงไปอีก

07
ภาษาควบคุมความคิดคน
ถ้าควบคุมภาษาได้
ก็ควบคุมความคิดคนได้

08
Universal design 
ทำลาย distinctiveness, uniqueness
ของพื้นที่ที่มีสิ่งนั้นๆอยู่เต็มที่ 
ฉะนั้น Universal design
ไม่ได้เหมาะกับทุกๆที่เสมอไป

09
Kerning แปลไทยว่า ระยะห่างเฉพาะ
เป็นคำที่โคตรโรแมนติก

How many kerning is between u and i ?
ผมกับคุณมีระยะห่างเฉพาะเท่าไหร่

ถ้าเราทุกคนเป็นตัวอักษร
เราทุกคนคงมี kerning ที่เราจัดไว้ให้กับคนรอบๆตัวเรา
ห่างบ้างแคบบ้างตามความสัมพันธ์และโอกาส
ที่เกิดขึ้นระหว่างเรากับคนๆนั้น

เรากับบางคนก็อาจจะสนิทกันจนเลข kerning มันติดลบ
เรากับบางคนก็อาจจะห่างจนถึงหลักร้อย
แต่แน่นอนเราคงไม่ต้องการ kerning ทุกตัวอักษร
เข้ามาใกล้ชิดกันหมดหรอก
เพราะมันจะอ่านไม่ออก 

เราแค่ kern ให้ระยะมันเหมาะสมไว้ตามที่เราคิดว่าดี
แต่ถ้าคนไหนที่วางคู่กับเราแล้วเหมาะจริงๆ 
เราอาจจะ kern ไว้พองาม
แล้ว ligature เชื่อมเราสองคนเอาไว้เลย