วันนี้

01

วันนี้
เป็นเวลาปีครึ่งที่หายไปจากการเขียนบล๊อค

แน่นอนมีเรื่องเกิดขึ้นเพียบ

แปลกดีพอมองกลับไปก็ได้เห็นพัฒนาการ

สิ่งที่ต่อเนื่อง

02
งาน

ตอนนี้งานค่อนข้างไปได้ดี

มีผู้คนสนใจและยอมรับ

มากขึ้นกว่าสองปีที่แล้วมาก

คนที่รู้จักก็มากขึ้น 

แล้วงานก็เยอะเป็นเงาตามตัว

ตอนนี้ก็ยังทำคนเดียวเหมือนช่วงแรกๆ

แต่ด้วยสเกลงานที่ใหญ่ขึ้น

คนเดียวก็ชักจะหนักอยู่เหมือนกัน

จะลองเขียนสื่งที่ทำไว้เล่นๆ

ทำแบรนด์สองแบรนด์

ทำรีเสิชหาข้อมูล
วางกลยุทธ์แบรนด์

เขียนแผนการตลาด

วิเคราะห์สินค้า

ศึกษาเครื่องจักร

กำหนดทิศทางการออกแบบ

ออกแบบ

สเก็ชภาพ

ทำโมเดล

ทำภาพสามมิติ

ทำดรออิ้งการผลิต

ฝึกทำงานไม้

จ้างนักออกแบบข้างนอก

ดูแลการผลิต

ปรับต้นแบบ

คุมคุณภาพ

ตีราคา

ออกแบบบูท

ออกแบบหน้าร้าน

ถ่ายรูปสินค้า แต่งรูป ไดคัท

ทำงานกราฟิค แคตาลอค โปสการ์ด นามบัตร

ป้ายราคา ใบราคา

ไปโรงพิมพ์ ตรวจคุณภาพ

ทำคอนเทนท์ลงเฟซบุค

ขายของที่แฟร์

ทำใบเสนอราคา

ติดต่องานโปรเจค

บินไปต่างประเทศเยี่ยมลูกค้า

ติดต่องานกับต่างประเทศ

ประสานงานทีมผลิตกับลูกค้า

แก้ปัญหางานที่คุณภาพไม่ดี

ปรับปรุงการผลิต

คิดวิธีการใหม่ๆ

วนไปเรื่อยๆ

และเพิ่งลงเรียนคอร์สพิเศษเกี่ยวกับการบริหาร

พอเหนื่อยก็จะรู้สึกว่าเยอะ

พอไม่เหนี่ือยก็เร่งสุดแรง

เหมือนขับรถบนถนน

ที่ไม่มีรถคันหน้า

ไว้คอยเทียบความเร็ว

แล้วพอดีรถเราไม่มีมาตรวัดความเร็วให้ดูซะด้วย

งานตอนนี้ครอบคลุมหลายๆสายงาน

Marketing - Furniture design - Graphic design

- Production - Salesman - Administration

โชคดีที่ศึกษาและลองทำไว้หลายสกิล

เลยยังพอทำได้

แต่ก็นั่นแหละ พอทำหลายอย่าง

มันก็ไม่โฟกัส งานก็ดีไม่เต็มที่

บางงานก็โดนละเลย

สนุกดีมีงานหลากหลาย

และมีความสุขทุกครั้งที่เห็นงานออกมาดี

บางครั้งก็มีความสุขที่ได้เห็นเส้นสายการสเก็ช

แต่ก็ท้อบ้าง

ทำงานไปร้องไห้ไป

แต่วันต่อมาก็พอจะมีแรงมาทำต่อได้เสมอ

ถ้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายจริงๆก็คิดว่าโอเค

รู้สึกว่าได้ใช้พลังงานชีวิตค่อนข้างคุ้ม

ในแง่ทางโลกน่ะนะ

ในแง่จิตใจนี่ไม่ได้พัฒนาเลย

มันยากจริงๆที่จะตั้งสติในงานที่วุ่นวายขนาดนี้

แต่ละวันนี่มีเรื่องให้ทำไม่เคยต่ำกว่า 10 เรื่อง

(จาก 10 สายงาน)

03

จิตใจ

คิดว่านิ่งกว่าเมื่อก่อนพอควร

(คิดเองเออเอง)

อาจเพราะมีช่วงที่เว้นว่างจากการคุยกับคนอื่นไปนาน

มันทำให้หันกลับมามองตัวเองมากขึ้น

มีช่วงนึงไปนั่งสมาธิทุกวันอาทิตย์

นั่งได้นาน และยาว เหมือนตอนบวชเลย

รู้สึกว่ามีสติ แต่บางครั้งก็ออกเคร่งเครียด

จนรู้สึกว่ามันตึงๆในสมองตลอดเวลา

พยายามรู้ตัวให้มากขึ้น

ขณะทำงานก็จะพยายามไม่โมโห จะดูจิตตัวเองให้ทัน

เมื่ออารมณ์มากระทบ

ทำได้บ้างไม่ได้บ้างสลับกันไป

แต่พี่ๆร่วมงานก็ดูฟังเรา และยินดีร่วมงาน

ก็น่าจะเป็นสัญญาณที่ดี

ทุกครั้งที่เหนื่อยมากๆ

แล้วคิดต่อไปว่าถ้าต้องทำแบบนี้ไปตลอดชีวิต

จะไหวมั้ยหนอ

คิดบ่อยๆว่าอยากจะบวช

เพราะมันวุ่นวายเหลือเกิน
แต่ก็คิดเหมือนกันว่าบวชแล้วจะไหวหรอ

มันก็ไม่ใช่ง่ายๆ

04

ครอบครัว

ป๊าม้ายังแข็งแรงดี

แม้ป๊าจะมีโรคติดตัวมากมาย จากการทำงานหนัก

แต่ก็พยายามออกกำลังเสมอ

ส่วนม้าก็เดินทุกวัน ร่างกายแข็งแรงดี

ป๊าดูเหนื่อย แต่ก็ยังทำต่อ มีบ่นบ้าง แต่ก็ไม่เคยละเลย

อยากช่วยป๊าให้มากกว่านี้

รู้สึกดีที่เราไปเดินด้วยกันตอนเย็น

แล้วยังมีป๊ามีม้าอยู่กับเรา

ขอบคุณที่เค้ายังอยู่กับเรา

05

ดีใจที่มีคนให้ปรึกษา พูดคุย และคอยช่วยเหลือกัน แล้ว

ความเหงาก็คลายลงไปมาก

ทำอะไรๆได้มั่นคงขึ้น

06

เรียนต่อ

กำลังจะไปเรียน ถ้าติด

น่าจะเป็นอีกจุดเปลี่ยนของชีวิต

หวังอะไรไว้พอควรจากการไปเรียน

ความรู้

ประสบการณ์

สายตา

โอกาส

07

ทุกวันนี้พยายามทำให้ตัวเอง

ไม่รู้สึกแย่เวลาทำงาน

เหมือนกับว่าพยายามทำให้สนุก

และลืมความเหนื่อยยากไป

เค้าว่ากันว่า ถ้าเราทำงานให้สนุก เราจะเหมือนไม่ได้ทำงาน

เราจะเหมือนเล่นอยู่ตลอดเวลา

คือมันก็สนุกแหละ แต่มันเหนื่อยนะโว้ย

มันเหนื่อยเพราะอะไรกันนะ

เตะบอลสนุก แล้วก็เหนื่อย แต่ไม่เบื่อที่จะเหนื่อย

ทำงานก็สนุก แล้วก็เหนื่อยมากๆ

แต่ชอบเบื่อที่จะเหนื่อย

ทำงานด้วยจิตว่าง - ยังทำไม่ได้

ก็ทำต่อไป