แต่มาคิดๆดูแล้ว
เวลามันก็ไหลไปของมัน
ผมจะไปมีปัญหาอะไรกับมันได้
ผมน่าจะมีปัญหากับตัวเองมากกว่า
ผมมักจะบ่นว่าผมควบคุมเวลาทำงานไม่ได้
ผมควรบ่นว่าผมควบคุมตัวเองไม่ได้
หรือผมไม่ควรบ่น
ผมควรควบคุมตัวเอง
ผมมักจะคิดวิธีจัดการกับเวลา
ทำอย่างไรให้ทันเวลา
ทำอย่างไรให้เหลือเวลา
แต่มันมักจะล้มเหลว
ปัญหาไม่ใช่เวลา
ปัญหาคือผมเอง
ยังดีที่สิ่งที่ผมทำ
ผมรักที่จะทำมัน
แม้จะล้มเหลวทางการจัดการเวลา
แต่สิ่งที่ผมทำออกมาสำเร็จ
ก็คงพอถูไถ
แต่ก็คงพอถูไถมาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว
นี่ก็ปีห้าแล้ว
ถูจนสึกหมดแล้วล่ะ
ร่างกายนะที่สึก
โดนตัวเองเอาไปถูไถกับเวลา
ให้เวลามันกัดกินชีวิตไป
คุ้มบ้างไม่คุ้มบ้าง
มักจะบ่นเรื่องเวลา
เมื่อตอนที่โดนมันเล่นงาน
ไม่ใช่เวลาเล่นงาน
ตัวผมเล่นงานตัวเอง
อย่างตอนนี้ที่ผมเล่นงานตัวเองอยู่
แต่ผมไม่ได้เล่นงาน
ผมเล่นอย่างเดียว
ถ้าเล่นงานงานก็คงจะเสร็จ
ผมเลิกเล่นแล้วเอาตัวเองไปเล่นงานดีกว่า
ก่อนที่ตัวผมเองจะเอาเวลามาเป็นข้ออ้าง
ในการก่นด่าความเหนื่อยล้าที่เป็นผลจากการกัดกร่อน
ของการตัดสินใจของผมเอง
(เหนื่อยนะ แต่ไม่หยุดวิ่งหรอก)
No comments:
Post a Comment