การที่ได้สนทนากับบุคคลที่มีความต่างกับเรา ทั้งในด้านความคิด ทัศนคติ อายุ ประสบการณ์ การศึกษาสภาวะแวดล้อม นั้น ทำให้เราได้ตั้งคำถามกับความคิดของเราอีกครั้ง แม้มันอาจเริ่มต้นด้วยความขุ่นมัวในจิตใจที่เริ่มมีส่วนผสมของความครุกรุ่น แต่ก็โชคดีที่มันยังไม่แปลงเป็นโทสะ ที่จะปิดบังดวงตาและความคิด เพราะมองเห็นมันได้ทันท่วงที การมองเห็นนี้ทำให้เราได้ตั้งคำถามกับตัวเองด้วย ว่าเรายึดติดกับชุดความคิด ความเชื่อ สิ่งที่เราได้รับการสอนมา แค่ไหน เราสู้เพื่อมันโดยไม่รู้ตัว หรือไม่ลืมหูลืมตาหรือเปล่า เรานึกไปเองว่าความเชื่อหรือความคิดนั้นๆคือตัวเราหรือเปล่า ทำให้เมื่อมีคนมาว่าความเชื่อหรือความคิดนั้น ก็เหมือนมาว่าเรา ด้วยการยึดติดนี้ การคุยกับคนคิดต่างคือหายนะ เพราะจะเจอแต่คำที่เราคิดว่าเค้าด่าเรา
แต่หากลองเปลี่ยนมุมมอง การที่เค้าทำให้เราได้ตั้งคำถามกับความเชื่อและความคิดของเรานั้น อาจเป็นสิ่งที่ทำให้เราเข้าใจมันมากขึ้น ลึกซึ้งขึ้น และมองมันจากหลายมุมมองมากขึ้น การตรวจสอบความคิดความเชื่อของเราเสมอๆอาจทำให้เราไม่ปิดตัวเองและไม่ยึดติดกับความคิดจนมองไม่เห็นอะไร
ทุกวันนี้ผมเชื่อว่าการตั้งคำถามเป็นสิ่งที่ดี และพยายามทำอยู่ครับ
No comments:
Post a Comment