0
ไม่ได้เข้ามาร่วมสี่เดือน
มีสิ่งที่เกิดขึ้นนิดๆหน่อยๆ
1
ความล้มเหลวของทีสิส
คือผ่อนคลายมาตลอด
สบายมาตลอด
เพราะคะแนนมันดีมาตลอด
หารู้ไม่ว่าความประมาทนั้น
ทำให้งานมันเน่าใน
พอสุดท้ายกลิ่นมันโชยออกมา
กว่าจะรู้ว่าข้างในต้นไม้มีเชื้อรา
จากช่องเล็กๆพอให้น้ำฝนเข้าไป
ต้นไม้ก็ล้มครืนลงมาแล้ว
แม้จะคิดโทษระบบการตรวจ
แต่มันก็เป็นหน้าที่ของเราที่จะต้อง
ตรวจสอบ และพัฒนาตัวเองด้วย
เสียความมั่นใจไปอีกครั้ง
แต่คราวนี้เพราะเคยเจ็บมาแล้วมั้ง
เลยไม่ได้ทุกข์ทรมานอะไรเป็นพิเศษ
แค่คิดว่า
อีกแล้วหรอวะ
2
โอกาสได้ไปต่างประเทศอีกครั้ง
รู้สึกว่าตัวเองโชคดี
ที่มีโอกาสเช่นนี้เข้ามาตลอด
แล้วคุณพ่อคุณแม่ก็ให้โอกาสทุกครั้ง
มิลาน
มิลานแฟร์
งานแสดงเฟอร์นิเจอร์และของแต่งบ้าน
ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก
ดีนะ เห็นแล้วว่าที่สุดเค้าทำกันยังไง
ที่สุดแล้วมันจะไปอยู่ที่ไหน
แต่ก็ไม่ได้อิมแพคอะไรเป็นพิเศษ
แน่นอนมีความแปลกใหม่ สร้างสรรค์ ท้าทาย
แต่เพราะความมั่นใจที่เสียไปละมั้งที่ทำให้
ไม่สามารถทำใจให้สบายได้
3
ตอนอยู่ที่มิลานไม่มีอะไรดีใจไปกว่าได้เจอดีไซน์เนอร์
ที่เป็นไอดอล ตัวเป็นๆ ได้ทักทายและจับมือพูดคุย
ตามดูงานเค้ามาซักพัก และได้ฟังเค้าพูดเค้าสัมภาษณ์
ไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับงานเค้าลึกหรอก
แค่งานเค้าสวยหมดจด
เรียบแต่มีรสชาติ
บ้างจัดจ้าน เปรี้ยว เผ็ด
บางทีก็เหมือนขนมเยลลี่นุ่มนิ่ม
นำเสนอแบบมีกึ๋น
รูปทั้งหมดที่ถ่ายมาคิดว่ารูปที่ถ่ายคู่กับเค้า
อยู่ในความคิดมากที่สุด
คิดเล่นๆว่าถ้ามีโอกาสได้เจอกันอีก
ไม่อยากให้เป็นเพราะความบังเอิญ
อยากให้เป็นการทำงานที่ทำให้มาเจอกัน
(จะทำได้เรอะ)
การเจอกับเค้าก็ทำให้เพิ่มความมั่นใจได้นิดๆ
การเห็นงานและสังคมที่ความคิดสร้างสรรค์พุ่งกระฉูด
ก็ช่วยได้นิดๆเช่นกัน
4
ดู Tokyo Family บนเครื่องบิน
แล้วก็คิดว่ายังไงๆเราก็ชอบญี่ปุ่นจริงๆ
5
ทริปมิลานไม่ได้ความรู้แน่นเหมือนเบอร์ลิน
ไม่ได้สนุกตื่นเต้นอบอุ่นเร้าใจเหมือนอัมสเตอร์ดัม
แต่ก็เป็นหมุดหมายในใจเล็กๆว่า
เราก็น่าจะทำสิ่งเหล่านั้นได้นะ
จงมั่นใจเถอะ
6
"คุณน่ะอ่านหนังสือเยอะ
แต่ว่าอ่านงานดีไซน์น้อย"
- พี่ถึก
7
สถานที่ที่เคยผูกพันตอนเด็ก
ถ้าไม่โดนทำลาย
ก็เปลี่ยนไปจนจำไม่ได้
หรือไม่ก็ไม่ได้กลับไปอีกเลย
เหมือนส่วนหนึ่งของชีวิตที่ผ่านมา
ไม่ใช่ความจริง เพราะถูกเรื่องใหม่ๆ
ซ้อนทับผสมลงไป จนไม่รู้ว่าจริงๆแล้ว
มันเป็นยังไงกันแน่
พอมองย้อนกลับไปก็ไม่มีให้ดูแล้ว
ไม่สามารถรู้ได้แล้วว่าอะไรจริง
อะไรเป็นความฝัน
เพราะความจริงไม่มีแล้ว
หรือเปลี่ยนไปแล้ว
หรือไม่ได้กลับไปอีกแล้ว
บ้ายบายนะ Royal Plaza Garden
เมื่อเกือบยี่สิบปีที่แล้วหม่าม้าพาเราไปบ่อยมาก
เพราะมีสเวนเซ่นและร้านของเล่นเท่ๆ
และเราก็สร้างวีรกรรมให้ป๊าม้าได้จดจำไว้บ้างเหมือนกัน
ยี่สิบปีต่อมาเราก็ยังไปกินข้าวที่นั่นบ้าง
เพื่อนึกถึงอดีต
ที่ตอนนี้เหลือแค่ความทรงจำ
ที่จะค่อยๆถูกทับซ้อนละผสมให้จางไป
8
ทำงานกันเถอะ!
